svíkjast undan

[svi:kʲʰa]

svík, sveik, svikum, svikið

1. vt

1) изменять; предавать; обманывать

2) поддаваться, не держать

3) подделывать

2. svíkjast

1) (að e-m) предательски застигнуть кого-л. врасплох

2) ( um e-ð) не выполнять (чего-л. обещанного); не держать слова

svíkjast um

svíkjast undan

3. pp masc svikinn

1) поддельный, ненастоящий

2) обманутый, надутый

* * *

(svík; sveik, svikum; svikinn), v. to betray, deceive, cheat (vil ek þik í engu s.); s. e-n e-u, to defraud one of (féi opt svikinn).

* * *

and svíkva, svík; pret. sveik, sveikt (sveiktú), sveik, pl. sviku; imperat. svík, svíktú; part. svikinn (svikvit = svikit, Hom. 64): a pres. sýkva (y = vi), Blas. 42, 59, Clem. 53; s ykr rhymed with l ykr, Mkv. 18; a weak form svíkvir, Hom. 33; [A. S. swicjan; Dan. svige]:—to betray; vil ek þik í engu svíkja, Nj. 49; mundo eigi mik of sýkva, 623. 53; sýkva andir ústyrkra manna, Blas. 42; þessir hlutir svikva þá er elska, Hom. 28; viltú svíkja mik, Fms. i. 159; þetta mun mér kallat íllt verk at svíkja fóstrson minn, 85; svík mik þá eigi—Eigi mun ek svíkja þik … ílla sveiktú mik nú, Ísl. ii. 269; engi fémúta sveik hans auga, Mar.; af sviptr ok svikinn þinni ásjónu, Stj.; svikit hefir þú oss nú … Er svá? þykkisk þú svikinn? … Svikinn þykkjumk ek, ok hefir þú svikit mik… þat þykki mér vel at ek svíkja (subj.) þann er engum trúir, Band. 36; þeir er land ok þegna sviku undan Ólafi konungi með fégjöfum, Fms. iii. 41, vi. 12; hinn er Svein konung sveik ór landi, Ó. T. (in a verse):—s. e-n e-u, to cheat one of; fé opt svikinn, Am. 52; hann (Loki) sveik Ásu (acc.) leikum (dat.), Haustl.; Suttung svikinn hann lét sumbli frá, Hm. 110.

II. reflex. svíkjask; svíkjast að e-m, to steal upon one.

2. svíkjask um, to fail, break an engagement or promise, from laziness or not fulfilling an obligation; hann lofaði að koma, en sveikst um það.